Ouderen met een migratieachtergrond maken veel minder gebruik van de thuiszorg. Ze vertrouwen niet altijd dat de zorg ook bij hen past. Met als gevolg overbelaste familieleden en crisissituaties. Hoogleraar Monique Kremer onderzocht hoe de thuiszorg hen beter bereikt. Te lezen op Sociale Vraagstukken
In grote steden in Nederland zien we dat steeds meer jongvolwassenen met een licht verstandelijke beperking moeilijk mee kunnen komen in de samenleving. Dat uit zich in ernstige problemen zoals criminaliteit, schulden, verslaving en moeder-kind problematiek. Met o.a. financiering vanuit ZonMw is in 2017 het onderzoeksproject Meer op eigen benen in een etnisch diverse stad gestart, met als doel om meer zicht te krijgen in hoe problemen ontstaan. En om hulpverleners handvatten te geven, hoe ze jonge mensen met een lvb+ (18-30) die vastgelopen zijn in hun leven, kunnen ondersteunen. Wat is nodig vanuit de hulpverlening, gemeentes, en werkgevers?
Uitnodiging namens het Ben Sajet Centrum voor ‘Leven en zorgen in de grote stad. Hoe kan professionele zorg beter aansluiten bij mensen in de superdiverse samenleving?’ met daarin onderzoeksresultaten, columns en ervaringen.
“Niet iedereen krijgt thuis de zorg die bij hen past, zeker niet in een superdiverse stad als Amsterdam. Met als gevolg: ongelijk zorggebruik, crisisopnames en verschillen in kwaliteit van leven. Hoe kan de zorg voor ouderen die kwetsbaar zijn én voor mensen met een verstandelijke beperking beter aansluiten op het leven thuis?
Op 30 november gaan we hierover in gesprek bij Pakhuis de Zwijger. We presenteren daarbij het magazine ‘Leven en zorgen in de grote stad’ met daarin onderzoeksresultaten, columns en ervaringen. Onderzoekers, professionals en ervaringsdeskundigen delen hun verhaal: waarom ervaren sommige mensen grote afstand tot de zorg? Hoe kan deze afstand worden overbrugd?
Portretten van mensen in kwetsbare posities, door Dr. Fenneke Wekker
Mogelijk gemaakt door Ben Sajet Centrum, Stichting Actief Burgerschap, Universiteit van Amsterdam
“Hoe overleef je eigenlijk in een grote stad waarin het motto is dat mensen elkaar met rust laten? Zeker als je eigenlijk dagelijks steun en zorg nodig hebt van anderen is dat nogal een uitdaging. Met een terugtrekkende overheid en het sluiten van instellingen en dagopvang voor verstandelijk beperkten en mensen met psychiatrische problematiek, wonen steeds meer mensen die voorheen structurele zorg ontvingen op zichzelf, tussen ‘gewone’ stadsbewoners.
Fenneke Wekker ging op zoek naar hoe kwetsbare mensen (over)leven in de stad, naar hoe zij zich daar thuis voelen en zichzelf een thuis maken. In dit boekje staan tien persoonlijke verhalen van mensen die in de media soms aangemerkt worden als ‘verwarde bewoners’ of in hun wijken soms als enigszins zonderling te boek staan. Het biedt een kijkje in de levens van mensen die doorgaans hun deuren op slot en hun gordijnen gesloten houden. ACHTER DE VOORDEUR is een ontroerend en levenslustig boek, waarbij de kracht van kwetsbare bewoners onmiskenbaar onder de kieren van hun voordeuren door naar buiten sijpelt.”
Onderzoeksrapport met Astrid Parys en Loes Verplanke
Mogelijk gemaakt door Ben Sajet Centrum, Stichting Actief Burgerschap, Universiteit van Amsterdam
Klik op de afbeelding om de pdf te openen
In een superdiverse wijk is het niet vanzelfsprekend dat buren veel dagelijkse zorgtaken voor elkaar verrichten, al streeft het overheidsbeleid dat wel na. Dat blijkt uit ontmoetingen met ongeveer 50 bewoners, 32 mensen die in de wijk werken en maandenlange intensieve participerende observatie in Overtoomse Veld, Amsterdam. De voordeur is een behoorlijk harde grens.
Wel is er soms sprake van wat ‘alledaagse attentheid’ kan worden genoemd: een oogje in het zeil houden en als het nodig is, even helpen. Zoals de boodschappen naar boven tillen in het portiek of eten brengen naar een zieke buurvrouw. Vooral mensen die kwetsbaar zijn vinden het fijn als iemand vraagt: ‘alles goed?’ en als ze bij een buurman of -vrouw kunnen aankloppen in geval van nood. Praktijken van alledaagse attentheid zien we bijvoorbeeld op de trappen van de portiekflat. Ook buiten het flatgebouw zijn er in Overtoomse Veld ‘attente plekken’ zoals de kringloopwinkel, de supermarkt en de patatzaak. Attentheid kan ontstaan door de inrichting (zoals een zitje in de zaak) maar vooral door de mensen die er werken. In Overtoomse Veld is er volgens veel buurtbewoners een tekort aan dergelijke plekken.
Hoewel diversiteit door migratie het onderling contact tussen bewoners ingewikkelder kan maken omdat mensen elkaar niet (her)kennen, komt juist naar voren dat vooral mensen met een migratieachtergrond vaker attent lijken te zijn voor iemand met een Nederlandse achtergrond, dan andersom. Ook blijken er in Overtoomse Veld weinig plekken te zijn waar mensen van alle leeftijden en achtergronden zich thuis voelen of anderen kunnen ontmoeten. Vooral kwetsbare mensen met een Nederlandse achtergrond vinden dat er te weinig plaats voor hen is in de wijk. Dit rapport bevat aanbevelingen hoe in een superdiverse wijk alledaagse attentheid bevorderd kan worden.
Reacties uitgeschakeld voor Alledaagse attendheid in een superdiverse wijk
Locatie: De Buurtzaak, adres: Chris Lebeaustraat 4, 1062 DC Amsterdam
Er wonen steeds meer kwetsbare mensen in de buurt, en de overheid
verwacht dat buren en buurtgenoten meer voor elkaar gaan zorgen.
Gebeurt dat ook? En kan dat wel? En wie kunnen nog meer een rol spelen:
de winkels of woningcorporaties?
Op deze, en nog vele andere vragen, krijgt u antwoord wanneer op
woensdag 10 juli van 15.30 – 17.00 uur in De Buurtzaak, Overtoomse Veld
onderzoekers Monique Kremer, Astrid Parys en Loes Verplanke
(Universiteit van Amsterdam) hun onderzoek naar ‘alledaagse attentheid
in een superdiverse wijk’ presenteren. Hiervoor zijn vele bewoners en
professionals gesproken. Lees meer
Reacties uitgeschakeld voor Ben Sajet Werkplaats op locatie: Zorgen in de wijk
Nico de Boer heeft op ons verzoek een overzicht gemaakt van onderzoek naar Actief Burgerschap in Nederland. Hij schetst met fijne pen de veranderingen in het veld. Bijvoorbeeld hoe de actieve burger steeds meer als beleidsinstrument wordt gezien. En doet een aantal suggesties voor toekomstige richtingen van onderzoek. Wij gebruiken dit stuk voor onze oriëntatie op de toekomst. Maar we denken dat het veel breder voedsel geeft tot nadenken.
In de grote steden van Nederland en België maken mensen met een migratieachtergrond de meerderheid uit. Wat betekent die nieuwe realiteit voor het sociaal beleid, en voor de sociaal werkers en hun organisaties? Waar moet je op letten en wat moet je doen om hier- mee succesvol om te gaan? Zeker in Antwerpen, met een lange geschiedenis van Vlaams Blok-stemmers en inmiddels een Vlaams-nationalistische burgemeester aan het roer, zijn dat spannende vragen.
“Om de grijze golf te accommoderen is de afgelopen jaren veel
aandacht geweest voor de binnenkant van woningen. Nieuwe woningen zijn
aangepast zodat mensen zich alleen kunnen redden. Nu is het tijd voor
een verschuiving naar de buitenkant”, stelt hoogleraar Monique Kremer.
“Hoe moet de woonomgeving er uitzien om de zelfredzaamheid van mensen te
stimuleren?” Lees het interview in Stedebouw en Architectuur
Reacties uitgeschakeld voor Een betere stad voor iedereen