Wat schieten bestaansonzekeren op met een (nieuw) label?
Beleidsnota’s behoren tot de teksten die het snelst verouderen, omdat beleidscategorieën voortdurend herlabeld en verfijnd worden. Van ‘bejaarden’ naar ‘ouderen’ naar ‘senioren’. Van ‘geestelijk gehandicapten’ naar ‘verstandelijk gehandicapte personen’ naar ‘mensen met een verstandelijke beperking’. Naast mantelzorgers zijn er nu ook jonge mantelzorgers, evenals personen met een licht verstandelijke beperking.
Betekent deze taalvernieuwing en -verfijning vooruitgang? Zijn groepen met het nieuwe label beter af? En spelen al die verschillende labels groepen niet eerder tegen elkaar uit in plaats van dat ze groepen verbinden? Sommigen pleiten daarom voor de herintroductie van ‘sociale klasse’ als samenbindende strijdbare term. Is het afstoffen van dit marxistische jarenzeventigvocabulaire zinvol?
Artikel van Monique Kremer met Radboud Engbersen te lezen op Sociale Vraagstukken
Ruimte maken voor een praatje. Osdorperhof, een Lang Leven Thuisflat in Amsterdam
De Osdorperhof is een van de Lang Leven Thuisflats van Amsterdam, waar er uiteindelijk dertig van zullen komen. Het voortouw is genomen door Omnibus, Stichting Bewonersparticipatie Osdorperhof met name door Ans en Leo Schrader, woningcorporatie Rochdale die eigenaar is van het gebouw, zorgorganisatie Cordaan die zorg en ondersteuning geeft aan de inwoners met een LVB- of GGZ-achtergrond en de senioren in het wooncomplex, zorgverzekeraar Zilveren Kruis en de gemeente. Voorts is de welzijnsorganisatie Stichting Combiwel erbij betrokken. Het idee achter deze flats is dat bestaande seniorenflats verrijkt worden met diverse formele en informele zorgfuncties en meer gemeenschapsactiviteiten. Het motto is: zelfstandig maar samen. Over het versterken van die ontmoetings- en contactfunctie gaat deze publicatie.
Financiers
Lopende onderzoeksprojecten
Vertrouwen herwinnen in de lokale verzorgingsstaat
Burgers die de verzorgingsstaat het meest nodig hebben, hebben daarin het minste vertrouwen. In dit onderzoeksprogramma analyseren we hoe we het vertrouwen kunnen vergroten en ongelijkheid in het gebruik van de lokale verzorgingsstaat kunnen verkleinen. We onderzoeken met een survey in hoeverre verschillende groepen in de Amsterdamse bevolking te maken hebben met verschillen in ‘instantiekapitaal’, oftewel: kennis en vaardigheden en de ‘juiste’ houding om de weg te kunnen vinden binnen de verzorgingsstaat. Daarnaast onderzoeken we met kwalitatieve methoden de interacties tussen Amsterdammers en professionals die werken bij instanties, zoals participatiecoaches. Ook nemen we een casus onder de loep – de voedselbank – waarbij burgers geen gebruik maken van dienstverlening maar er wel recht op hebben. De inzichten van dit onderzoeksprogramma moeten leiden tot gerichte beleidsinterventies en trainingen voor professionals om het vertrouwen van burgers in lokale overheidsinstanties te verbeteren.
Alledaagse attentheid in de superdiverse stad
We wonen langer thuis, ook als we het niet meer zelfstandig redden. Gelukkig geven veel Amsterdammers aan dat ze best meer voor hun buurtgenoten willen doen. In de praktijk vinden ze het vaak lastig om zich in andermans leven te mengen. Hoe kunnen onderlinge ontmoetingen en burenhulp een duwtje in de rug krijgen?
In dit programma kijken we hoe alledaagse attentheid in de buurt versterkt kan worden, zowel rondom oudere buurtbewoners als mensen met een verstandelijke beperking.
Zo ontwikkelen we praktische kennis die kan bijdragen aan:
- het inrichten van de (fysieke) woon- en leefomgeving;
- het ontwikkelen of versterken van attente plekken en initiatieven in de buurt;
- het invullen van een meer verbindende, buurtgerichte rol voor professionals. Hiermee bieden we handvatten voor het versterken van de sociale infrastructuur binnen de diverse buurten van Amsterdam.
Onderzoeksproject over de welgestelde klasse
Met Marcel Ham (Sociale Vraagstukken) en Menno Hurenkamp (Universiteit voor Humanistiek). Info volgt!